Πόσο παραπλανητικός αλήθεια μπορεί να είναι ένας τίτλος? Διαβάζεις κάτι και αμέσως η σκέψη σου σε οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο concept. Τα Χριστούγεννα είναι από μόνη της μια λέξη που δημιουργεί χαρούμενα συναισθήματα . Είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα το οποίο θέλεις να παραλάβεις αλλά και με τη σειρά σου να δώσεις πίσω σε κάπoιον άλλο. Μάλλον ειναι και το νόημα αυτων των γιορτών. Η ανταλλαγή δώρων , είναι ουσιαστικά μια ανταλλαγή συναισθημάτων με αρκετή δόση αισιοδοξίας. Πέρα από τη χριστιανική καταγωγή αυτής της διάθεσης θεωρώ πως είναι μια άκρως εσωτερική ανθρώπινη υπόθεση. Βέβαια μένει να αναρωτιέται κανείς ..είναι μια υπόθεση που αφορά ακόμα και τον σύγχρονο άνθρωπο ο οποίος φαίνεται βασικά πως δεν έχει κανενός τέτοιου είδους ανάγκη? Χμμμ ! Ναι , πάντα ο άνθρωπος δυσκολευόταν να καλύψει τη πιο βασική του ανάγκη, εκείνη που ουσιαστικά κρατάει και το τιμόνι του καραβιού του. Σε αυτό το ταξίδι χρειάζεσαι σίγουρα αρκετά εφόδια κι όσο εξελίσσεται το είδος μας αυτά ίσως να μην έχουν αυξηθεί και τόσο σε ποσότητα αλλά σίγουρα έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη πολυπλοκότητα. Παρόλο λοιπόν που το αμπάρι του πλοίου είναι γεμάτο με χίλια δυο καλούδια , αν ο ψυχικός κόσμος του καπετάνιου πάσχει και δεν του επιτρέπει να έχει τη διαύγεια πνεύματος που απαιτείται ,το σκαρί κινδυνεύει. Και ποιος ξέρει πότε και ποια καταιγίδα θα το νικήσει και θα το πάρει μαζί της στα βάθη της θάλασσας. Μα είναι Χριστούγεννα και τα καραβάκια είναι στολισμένα με λαμπιόνια και τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα ..τι κουβέντες κι αυτές "κατάντα" της μεγάλης γιορτής που θα λεγε κι η γιαγιά. Με απλά λόγια λοιπόν κι αποκρυπτογραφημένα να τονίσω πως ο άνθρωπος ,εμείς , εσύ , εγώ .....αν θες ... αυτός που έχεις τώρα απένταντί σου και κοιτάς στα μάτια .. δεν είναι αυτό που βλέπεις αλλά εκείνη η αίσθηση που σου προκαλεί. Τα συναισθήματα είναι η πραγματική μας εικόνα. Αυτά που δεν τα βλέπουμε αλλά φωλιάζουν μέσα μας σε μια πολύ ξεχωριστή γωνιά του εαυτού μας. Και κείνη αόρατη και τόσο κατατρεγμένη.. την ψυχή!. Ναι , η ψυχή! Γιατί τι θα ήταν τα Χριστούγεννα , τι θα ήταν η κάθε γιορτή και κάθε έννοια χαράς ακόμα και λύπης χωρίς αυτή τη μικρή γωνιά μέσα μας , αυτό το άυλο σπίτι των συναισθημάτων.
Γι' αυτό ναι, τ΄αμπάρια μπορεί να κρύβουν θησαυρούς μα τον μεγαλύτερο απ' όλους τον κουβαλάμε μέσα μας. Είναι αυτό το μικρό σπίτι ...είναι το δικό μας σπιτικό. Είμαστε όλοι ευλογημένοι γιατί όλοι μας έχουμε .Βέβαια δεν υπάρχει λόγος να το γνωρίσει αυτό κι η κυβέρνηση και να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν ακόμα ΕΝΦΙΑ.
Κι αφού έχουμε συνέλθει για τα καλά από το ρομαντικό πρόλογο της χριστουγεννιάτικης edition αυτου του ποστ ας συνεχίσουμε με πιο ρεαλιστική διάθεση.
Να ορίσω σκηνικό. Χριστούγεννα στο χωριό. Είναι για μένα η τρίτη ή τέταρτη - θα σας γελάσω- συνεχόμενη χρόνια που θα περάσω τις γιορτές εδώ που γεςννήθηκα και μεγάλωσα. Συγκινητική εκδοχή ειδικά για όλους εκείνους που δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή . Για μένα ωστόσο θα έλεγα πως δεν είναι καν επιλογή αλλα μια αναγκαιότητα κι όχι ίσως η πιο ευχάριστη που θα επιθυμούσα γι αυτή τη περίοδο της ζωής μου . Ωστόσο το σκηνικό είπε ο σκηνοθέτης δεν αλλάζει. Έμεινα κι εγώ λοιπον ως ένας αθέατος παρατηρητής να βλέπω τους πρωταγωνιστές στο καθημερινό τους acting και στη πολυλογία του χρόνου που περνάει με τόση αυθάδεια χωρίς να νοιάζεται και να ρωτάει κανέναν. Διατηρώντας τεχνηέντως την ελάχιστη συμμετοχή που μπορώ να έχω σ΄αυτό το έργο , βλέπω τις εποχές να αλλάζουν και τα πρόσωπα να γερνουν. μαζί και το δικό μου φυσικά ... σ΄αυτό το κομμάτι δυστυχώς η συμμετοχή μου δεν είναι διαπραγματεύσιμη.
Το χωριό μου λένε ήταν Μεγάλο . Μεγάλο όπως η αρχική του ονομασία εκεί στο Βορά. Μετά εδώ έγινε Νέο και τώρα αρχίζει να φαντάζει Μικρό. Μικρό γιατί πολλοί νέοι το εγκαταλείπουν και δεν επιστρεφουν ξανά. Ωστόσο κάποιοι μένουν και η ζωή συνεχίζεται έστω και καπως υποτονικά . Η καρδιά του συνεχίζει να χτυπά την ίδια στιγμή που στη γύρω περιοχή αρκετά χωριουδάκια τείνουν να αποτελούν φαντάσματα του παρελθόντος. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο οφείλει να μας θλίβει γενικώς. Ειδικά σίγουρα στεναχωρεί πολλούς. Αποτελεί όμως συνέχεια της ζωής . της εξέλιξης ,,,δεν θα πω όμως της προόδου γιατί αυτή είναι μια πολύ σοβαρή λέξη για να τη χρησιμοποιήσω με τόση ελαφρότητα αφού προϋποθέτει συνθήκες ύπάρξης που εδώ δύσκολα κανείς μπορεί να διακρίνει έστω και ψήγματά της. Ας είναι θα πω απλά πως η εγκατάλλειψη αυτή συνάδει με τις γενικές αλλαγές που αναγκαστικά ο χρόνος επιφέρει .
Έτσι ήπια να ξαναγυρίσω στις πλατείες του χωριού που αυτή τη γιορτινή περίοδο κάποια λαμπιόνια καταφέρνουν να φωτίσουν το σκοτάδι του χειμώνα του. Σε αυτές τις πλατείες που έχουν στοιχειώσει από φωνές ,τραγούδια και χορούς. Από ευτυχισμένους ανθρώπους που ηρθαν ,περπάτησαν σε αυτές κι ύστερα χάθηκαν. Τα χειμωνιάτικα βράδια τώρα πια ησυχάζουν , μοιάζουν με άδειες αγκαλιές . Με μάνες που προσμένουν τα παιδιά τους. Η αλήθεια είναι πως τόση πολύ σιωπή τις κάνει κάπως απόσκοσμες και μελαγχολικές. Η πλήρης έννοια του ρομαντισμού με τον πόνο να ελοχεύει σε κάθε πεσμένο φύλλο που τις σκεπάζει.
Κάνει κρύο και ειδικά αυτά τα βράδια η θερμοκρασία είναι αποτρεπτική για μακρινές βόλτες. Του λείπει η θάλασσα. Ναι. με μια θάλασσα στα πόδια του χωριού όλα θα γλύκαιναν μεμιάς. Ακόμα και ο καιρός θα άλλαζε. Κι οι άνθρωποι. Αμέ κι αυτοί. Θα χαμε καπεταναίους , καραβοκυρηδες και ψαράδες. Θα μιλούσαμε όχι για ξωτικά αλλά για γοργόνες και μακρινές θαλασσινές πολιτείες..Ίσως ακριβώς αυτό να φταίει ... η έλλειψη της θάλασσας. Αυτής της ανοιχτωσιάς στο μάτι μα και στη ψυχή. Ισως γι αυτή τη μονοτονία που ξεβράζει αυτός ο τόπος κι αναγκάζει πολλούς να μετοικήσουν να μη φταίνε οι άνθρωποι μα ο ίδιος ο τόπος. ίσως και πάλι όχι. Μπερδεύονται όλα στο μυαλό .. Είναι που ψάχνω λύσεις, απαντήσεις ή απλά δικαιολογίες ? Μπορεί κι όλα αυτά μαζί. Και τι πειράζει. Μακάρι να είχαμε παντα το κουράγιο να εκφράζουμε κάθε φορά όλα όσα τριγυρνάνε μέσα μας να μην τα επιτρέπουμε να γίνονται κατακάθια και να βαραίνουν το σπίτι μας, τη ψυχή. Θαρρώ αρκεί να είσαι ενεργός , να μη παραμένει; στάσιμος ,να μη βαλτώνεις .
Νομίζω πως κάπου εδώ θα τελειώσει η πρώτη πράξη ...ας πέσει η βαριά κουρτίνα ..
Ελπίζω κι εύχομαι να σας ξαναβρώ πριν φτάσουν τα Χριστούγεννα.. 🎄🎄🎄🎄
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου