Οι ποιητές της διπλανής μας πόρτας ..(κυριολεκτικά)





Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε όλους κι ενάντια μονάχα ο ίδιος σου ο εαυτός ..Έτσι βαδίζεις ,ετσι προχωράω ,έτσι οδεύουμε στο άγνωστό μας τελικά που όσο τρομακτικό κι αν δείχνει τόσο λυτρωτικό το ορά η στερνή ματιά. Σ΄αυτη τη πορεία τα συναπαντήματα τυχαία λένε καποιοι ,μα να ναι ;
καμια απάντηση δεν έχει ουσιαστική σημασία..πέρα του γεγονότος πως ναι απαντάς συνήθως εκείνο που επιδιώκεις .Θεόσταλτοι μηνυτές σωριάζουν στα πόδια σου χρησμούς .Ερμηνείες πολλές και διφορούμενες ,όπως το επιζητεί εξάλλου το εθιμοτυπικό. Με απλό και κατανοητό λόγο ο καθένας μας καθημερινά έχει την ευκαιρία να λοξοδρομήσει για λίγο απο το σύνηθες, να αρπάξει την ευκαιρία να δεί τη μέλισσα που κεντρίζει με χάρη τον πυρήνα ενός λουλουδιού .Να μοιραστεί μαζί της την ηδονική αυτή στιγμή .Να συνεργήσει ως παιδί στης φύσης τα καμώματα .Γιατί αυτό εχει σημασία να ακολουθείς τη φυσική ροή των πραγμάτων και να αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο που κρύβει η στιγμή.. ο αναλείωτος και ατέρμονος χρόνος.

Τούτος ο ανώφελος πρόλογος εξυπηρετεί μόνο εμένα γιατί μπορεί να μην έχει ειρμό αλλά έχει αίτιο ...

Σας παρουσιάζω λοιπον ένα μικρό δείγμα από  το blog http://gerimitiis.blogspot.gr :


Κι αν ο αέρας φυσά...


Κάθε που χαράζει πάω στο παράθυρό μου και πέρνω τα σημάδια του καιρου. Ενα συννεφάκι πάνω από τον Παρνασσό σημαίνει μελτεμάκι κατά τις εννιά, ένα συννεφάκι στην Γκιώνα θα φέρει μαΐστρο το μεσημέρι... Μερικέςφορές- όπως σήμερα- δεν χρειάζονται σημάδια, ο αέρας είναι ήδη στρωμένος, δεν έχει ψάρεμα ούτε την απόλαυση της ανατολής μέσα απ' την
βάρκα, μόνο αδράνεια Την θέλει όμως τούτη την ξεκούραση το κορμί, να ισιάσουν οι μέσες και να τινάξουν την υγρασία τα γόνατα. Κι όταν δεν
δουλεύειτο κορμί, δουλεύει το μυαλό, και τα δυο μαζί είναι δύσκολο στα -ηντα, αν το ξέρανε πολιτικοί και πρώην πρωθυπουργοί θα κάνανε λιγότερο τζόγγιν.

Ανεμοι λοιπόν και ανεμολόγιον με νέες ονομασίες τι οι
παλιές ξεχάστηκαν και σκόνη τις σκεπάζει
:


*από την ποιηματοποίηση 


Ανεμολόγιον


Εικόνα από την προμετωπίδα του Γιάννη Τσαρούχη για την ποιητική συλλογή "Προσανατολισμοί" του Οδυσσέα Ελύτη
 Κι αν ο αέρας φυσά
τη μνήμη μας δεν ξεσκονίζει
ο Απηλιώτης χάθηκε
το ίδιο και ο Λίβας,
λέξεις καινούργιες, πρόσφορες
ανέβηκαν στα χείλη
όπως Λεβάντες και Γαρμπής
και τις παλιές τις διώξαν.




Πουνέντες πια ο Ζέφυρος
κι ο Σκίρωνας, Μαΐστρος
ποιός να θυμάται τον Νοτιά
Οστρια πια τον λένε .
Ο Εύρος, Σιρόκος έγινε
κι ο Μέσης τώρα, Γραίγος
έτσι τον λέγαν οι Ιταλοί
γιατί από μας ερχόταν




Σαν του Νοτιά του έφαγε
η Οστρια την θέση
μόνος του πια, κυρίαρχος
ο αέρας του πελάγου
μοιράζεται το όνομα
με το ιταλικό του :
όταν φυσάει ο Βοριάς
τον λεν και Τραμοντάνα

Share on Google Plus

About Ofenis

H αγάπη για τον τόπο μας είναι δείγμα πολιτισμού.Τίποτα δε μας ανήκει όλα είναι δανεικά και τα οφείλουμε στις γενιές που ακολουθούν..
    Blogger Comment
    Facebook Comment